Marie van Zeggelen - Aan de kruiswegen (1922 1e dr.)

---

Marie van Zeggelen - Aan de kruiswegen

Amsterdam: J.M. Meulenhoff, 1922, 1e druk

Meulenhoff\'s kleine boeken van grote schrijvers

Gebonden, linnen
8,5 x 12 cm.
152 Bladzijden

GOED
Rugje a/d achterzijde gedeeltelijk los
Ex libris op verso voorplat
Naam op eerste schutblad

INHOUD:
Celebes
Het zonnerecht
Thuiskomst
De gastheer.
De offering
Java.
De Waringinboom.
Java tempel
Op het kruispunt

Op het kruispunt:

Er liggen bloemen op \'t kruispunt, klein bergje van bloemen, witte melati en roode kembang sepatoe en aaneengeregen geurende Tjempaka. Schamel hoopje bloemen zijn zij, met twee handen saam te vatten. De bloemen liggen in het stof, daar waar de wegen samen komen.
Zij liggen juist zoo dat gevaar hen overal bedreigt. Daar op den weg waar de Tjemara\'s hun fijn grijs-groen loof doen rijzen, komen de karren aan met stapels riet beladen, met koeien in het span en kleine naakte jongens als koetsier. Een lange rij zijn zij, die van \'t rietveld keert.
De karren zullen straks het kruispunt naderen en \'t bergje bloemen zal vermorzeld worden, maar zie! zij komen een voor een en een voor een gaan langs
\'t bloemenbergje zij. Een schelle roep uit jongensmond, een ruk aan het touw dat tot leidsel dient, en iedere koe stapt zijwaarts even en trekt haar kar wat links. De wielen gaan wel dicht langs \'t schamel bergje, maar geen bloem of blaadje wordt geraakt. \'t Zijn zeven karren en van de laatste de zevende, werpt kleine Sidin vlug een propje neer, een opium strootje, zijn offer aan de goede geesten, die heden nacht als de maan vol is wel zullen komen en de geur der schatten zullen smaken. Sidin\'s wensch zullen zeker zij vervullen. Het is een groote wensch, niet zoo gemakkelijk te voldoen, denkt Sidin. Zij is, eenmaal naar de groote stad gegaan, die ver ligt achter de suikerrietvelden en fabrieken en dicht bij het groote water, de zee, maar niet om de stad zelve wenscht Sidin dit, het is de reis die hem lokt. De groote reis in den langen zwarten vuurwagen, de trein die iederen dag tweemaal door het land snelt, die hem
altijd roept met zijn lange schelle fluit, \'s morgens als hij zijn witte koe spant voor de kar en \'s middags als het oog van den dag gelijk een vurig rood licht gaat branden, laag achter de bergen, die van uit zijn ouders huisje zichtbaar zijn

Marie Christina van Zeggelen (Den Haag, 8 juli 1870 - Huizen, 15 juli 1957) was een Nederlandse schrijfster die veel over Nederlands-Indië heeft geschreven.

Op Celebes bestudeerde Marie van Zeggelen de zeden, gebruiken en legendes van de Boeginezen, het volk van Soppeng. Zij liet zich veel verhalen vertellen en ze trachtte in hun denk- en gevoelswereld door te dringen. Ze voelde een sterke genegenheid voor hen, vooral voor de kinderen en oude mensen, de armen en de havelozen. Ze keek niet op hen neer maar ging juist van hen houden ook al waren het \'onderworpenen\'. De verhouding tussen de Europeanen en de onderworpen bevolking vond Van Zeggelen interessant. Zij leefde zich in de situatie van de Boeginezen in, en in haar boeken beschreef ze de confrontatie tussen Europeanen en Boeginezen vanuit de ogen van de laatsten. De Europeanen schilderde ze hierbij af als vreemdelingen en indringers in een traditionele maatschappij. Van Zeggelen schaamde zich voor het onrecht dat de bevolking werd aangedaan in naam van de \'pacificatie\' die met veel geweld gepaard was gegaan.

Kosten van verzending (Nederland: € 3,32; Europa: € 8,40) ten laste van koper