ID: 145678
Advertentie ID: #145678 is toegevoegd aan uw verlanglijst.
Omschrijving
orig. pentekening Rotterdam Laurenskerk 25 juli 1943 gesign.
signatuur lastig te lezen.
Kelderman?Hier en daar kun je de potloodlijntjes nog onderscheiden.datum 25 juli 1943
in heel apart lijstje achter glas.
bijzondere hoekjes van met met ned patent. combina.lijst 21.5 x 28 cmtekening 14 x 20 cmexclusief verzendkostenverzenden voor risico koper
De bouw van de laatgotische kerk en haar toren vond plaats tussen 1449 en 1525.[bron?]
Aan het einde van de vijftiende eeuw was de kerk zelf voltooid. De toren, waarvan in 1449 was begonnen met de bouw, was toen net zo hoog als de kerk. De toren werd eerst in 1548 verhoogd.[1] In 1621 werd de toren voorzien van een houten spits naar een ontwerp van Hendrick de Keyser.
Door de slechte kwaliteit van het gebruikte hout moest deze spits in 1645 worden afgebroken. In de jaren 1645-1646 werd de toren door Dirc Davidsz. Versijde voor de tweede keer verhoogd, nu naar zijn huidige hoogte.[1] De toren werd daarbij voorzien van een stenen vierdegeleding, die in 1650 te zwaar bleek te zijn voor de fundering. De toren werd opnieuw onderheid met 500 grenen masten, en in 1655 stond de toren weer recht. Deze vierde geleding is de enige in Nederland waarvan degotische met de classicistische stijl vermengd is, en wijzerplaten voor een uurwerk heeft. In gotische kerktorens is er geen plaats voor een wijzerplaat: daar werden de galmgaten voor gebruikt.De toren en de kerk waren aanvankelijk gescheiden door een smal water dat Slikvaartheette. Het Hoogheemraadschap van Schieland maakte aanvankelijk bezwaar tegen demping uit vrees voor afwateringsproblemen. Rond 1460 bestond dit bezwaar niet meer en werd het watertje gedempt. Hierna werd het schip van de kerk verlengd in de richting van de toren.[1]Veel belangrijke gebeurtenissen vonden in de huidige kerk plaats. De laatste pastoor van de Laurenskerk was Hubert Duifhuis. In 1572 vond de Reformatie plaats en werd de Laurenskerk een protestantse kerk. In tegenstelling tot andere kerken vond hier geen beeldenstorm plaats, de altaren werden afgebroken, de beelden verwijderd en in november van hetzelfde jaar hield dominee Cornelis Cooltuin er de eerste gereformeerde predicatie. Predikanten van de Laurenskerk waren onder anderen Wilhelmus à Brakel, schrijver van het standaardwerk De Redelijke Godsdienst, Abraham Hellenbroek, schrijver van het in bevindelijk gereformeerde kring nog steeds gebruikte catechisatieboekjeVoorbeeld der Goddelijke Waarheden, Johannes Jacobus van Oosterzee en J.R. Callenbach, die enkele jaren voor het bombardement een boekje schreef over de historie van de kerk.Tijdens het bombardement op Rotterdam op 14 mei 1940, werd ook de Laurenskerk zeer zwaar beschadigd door brand, die was begonnen in de houten steigers rondom de toren. Aanvankelijk gingen er stemmen op om de kerk te slopen, maar dit werd tegengehouden door de Duitse bezetter. Ook binnen de voorlopige Rijkscommissie voor de Monumentenzorg waren voor- en tegenstanders van restauratie. Met name commissielid architect J.J.P. Oud verzette zich tegen herbouw en bracht in 1950 een alternatief plan in de publiciteit waarbij slechts de toren als restant zou worden behouden. Naast die herdenkingsplaats zou een nieuwe, kleinere kerk kunnen worden gebouwd. Dit alternatieve plan werd terzijde gelegd, vooral omdat de St. Laurenskerk te zeer als een symbool van de Rotterdamse gemeenschap werd gezien. In 1952 legde koningin Juliana de eerste steen voor de restauratie, die pas in 1968 werd voltooid.In 1971 werd door de hervormde gemeenteRotterdam het Laurenspastoraat opgericht dat sindsdien wekelijks kerkdiensten verzorgt. In 1981 werd de Laurenskerk ook de thuisbasis van de vrijzinnige wijkgemeenteMaaskant/Open Grenzen. Op dit moment is de Laurenskerk in Nederland één van de weinige uit de middeleeuwen stammende protestantse grootstedelijke kerkgebouwen die nog steeds elke zondag voor kerkelijk gebruik in dienst is.
signatuur lastig te lezen.
Kelderman?Hier en daar kun je de potloodlijntjes nog onderscheiden.datum 25 juli 1943
in heel apart lijstje achter glas.
bijzondere hoekjes van met met ned patent. combina.lijst 21.5 x 28 cmtekening 14 x 20 cmexclusief verzendkostenverzenden voor risico koper
De bouw van de laatgotische kerk en haar toren vond plaats tussen 1449 en 1525.[bron?]
Aan het einde van de vijftiende eeuw was de kerk zelf voltooid. De toren, waarvan in 1449 was begonnen met de bouw, was toen net zo hoog als de kerk. De toren werd eerst in 1548 verhoogd.[1] In 1621 werd de toren voorzien van een houten spits naar een ontwerp van Hendrick de Keyser.
Door de slechte kwaliteit van het gebruikte hout moest deze spits in 1645 worden afgebroken. In de jaren 1645-1646 werd de toren door Dirc Davidsz. Versijde voor de tweede keer verhoogd, nu naar zijn huidige hoogte.[1] De toren werd daarbij voorzien van een stenen vierdegeleding, die in 1650 te zwaar bleek te zijn voor de fundering. De toren werd opnieuw onderheid met 500 grenen masten, en in 1655 stond de toren weer recht. Deze vierde geleding is de enige in Nederland waarvan degotische met de classicistische stijl vermengd is, en wijzerplaten voor een uurwerk heeft. In gotische kerktorens is er geen plaats voor een wijzerplaat: daar werden de galmgaten voor gebruikt.De toren en de kerk waren aanvankelijk gescheiden door een smal water dat Slikvaartheette. Het Hoogheemraadschap van Schieland maakte aanvankelijk bezwaar tegen demping uit vrees voor afwateringsproblemen. Rond 1460 bestond dit bezwaar niet meer en werd het watertje gedempt. Hierna werd het schip van de kerk verlengd in de richting van de toren.[1]Veel belangrijke gebeurtenissen vonden in de huidige kerk plaats. De laatste pastoor van de Laurenskerk was Hubert Duifhuis. In 1572 vond de Reformatie plaats en werd de Laurenskerk een protestantse kerk. In tegenstelling tot andere kerken vond hier geen beeldenstorm plaats, de altaren werden afgebroken, de beelden verwijderd en in november van hetzelfde jaar hield dominee Cornelis Cooltuin er de eerste gereformeerde predicatie. Predikanten van de Laurenskerk waren onder anderen Wilhelmus à Brakel, schrijver van het standaardwerk De Redelijke Godsdienst, Abraham Hellenbroek, schrijver van het in bevindelijk gereformeerde kring nog steeds gebruikte catechisatieboekjeVoorbeeld der Goddelijke Waarheden, Johannes Jacobus van Oosterzee en J.R. Callenbach, die enkele jaren voor het bombardement een boekje schreef over de historie van de kerk.Tijdens het bombardement op Rotterdam op 14 mei 1940, werd ook de Laurenskerk zeer zwaar beschadigd door brand, die was begonnen in de houten steigers rondom de toren. Aanvankelijk gingen er stemmen op om de kerk te slopen, maar dit werd tegengehouden door de Duitse bezetter. Ook binnen de voorlopige Rijkscommissie voor de Monumentenzorg waren voor- en tegenstanders van restauratie. Met name commissielid architect J.J.P. Oud verzette zich tegen herbouw en bracht in 1950 een alternatief plan in de publiciteit waarbij slechts de toren als restant zou worden behouden. Naast die herdenkingsplaats zou een nieuwe, kleinere kerk kunnen worden gebouwd. Dit alternatieve plan werd terzijde gelegd, vooral omdat de St. Laurenskerk te zeer als een symbool van de Rotterdamse gemeenschap werd gezien. In 1952 legde koningin Juliana de eerste steen voor de restauratie, die pas in 1968 werd voltooid.In 1971 werd door de hervormde gemeenteRotterdam het Laurenspastoraat opgericht dat sindsdien wekelijks kerkdiensten verzorgt. In 1981 werd de Laurenskerk ook de thuisbasis van de vrijzinnige wijkgemeenteMaaskant/Open Grenzen. Op dit moment is de Laurenskerk in Nederland één van de weinige uit de middeleeuwen stammende protestantse grootstedelijke kerkgebouwen die nog steeds elke zondag voor kerkelijk gebruik in dienst is.